Scroll naar beneden
Scroll naar beneden
Het is de maand ramadan en dat betekent voor de moslims dat ze vanaf zonsopgang tot zonsondergang moeten vasten. Tijdens een iftar-maaltijd van Milli Görüş-jongeren in de nabij gelegen wijk Bos en Lommer beklemtoont Hasan Aldemir, bestuurslid van Aya Sofya, dat iedereen – joden, christenen, homo’s en lesbo’s – in de Westermoskee welkom zal zijn. Kijkend naar de bouwwerkzaamheden vragen bewoners Adolfo en Antonio zich af of die openheid en acceptatie werkelijkheid zullen worden wanneer de moskee open gaat.
Ex-vicevoorzitter Üzeyir Kabaktepe van Milli Görüş Noord-Nederland vertelt hoe hij moest schipperen binnen zijn achterban. Veel zaken werden letterlijk genomen en uit zijn verband getrokken. ‘Neem onze openheid naar homoseksuelen’, zegt Kabaktepe. ‘Wij stonden gewoon open naar hen, maar een aantal leden dacht meteen dat er homohuwelijken in de toekomstige moskee gesloten zouden worden. Nota bene door de burgemeester Job Cohen!’ Het was voor Kabaktepe en zijn directeur Haci Karacaer vaak moeilijk om hun acties en daden aan de achterban uit te leggen.
In 2006 barst binnen de Milli Görüş-afdeling Noord-Nederland de bom: een groep jonge bestuurders wil het roer overnemen van vicevoorzitter Kabaktepe en slaagt daar in. Er is onenigheid over diens bestuursstijl en optreden naar buiten. In de media wordt de overname al gauw afgeschilderd als een strijd tussen een progressieve en een conservatieve tak binnen de beweging. Zo zou het als conservatief te boek staande hoofdkantoor in Keulen een putsch hebben gepleegd. De term ‘de coup van Keulen’ is geboren. In werkelijkheid gaf Keulen haar fiat aan de jonge bestuurders, die de ‘coup’ op eigen initiatief hebben gepleegd.
Directeur Haci Karacaer vaart gedurende de jaren dat hij aan het roer staat (1999-2006) een eigengereide koers. Als belijdend moslim is hij sociaal-conservatief, maar staat hij wel degelijk open voor niet-moslims die andere gedachten hebben. Het idee is dat Milli Görüş in De Baarsjes de deuren open zet voor iedereen in de samenleving, ongeacht denkbeelden, afkomst of seksuele voorkeur. De Westermoskee moet volgens Karacaer een huis van debat en ontmoeting zijn. Eveneens houdt hij zich bezig met de media. Zodra er een gebeurtenis is waarbij het botst tussen moslims en niet-moslims, is Karacaer er als de kippen bij om daar publiekelijk iets van te vinden. Zijn mening wordt niet gedragen door een aantal kritische bestuurders.
Na het vertrek van Karacaer neemt de invloed van kritische bestuurders binnen Milli Görüş Noord-Nederland toe. Om het tij te keren stelt de, dan nog zittende, vicevoorzitter Kabaktepe met het stadsdeel en de woningbouwvereniging het convenant ‘Werken aan de Toekomst’ op. Hierin staat dat de aankomende Westermoskee zal worden bestuurd door de Vereniging Westermoskee. Deze vereniging zou een Raad van Toezicht krijgen die ‘een liberale koers’ zou moeten garanderen. Deze driekoppige Raad zou bestaan uit leden van Het Oosten, de Vereniging Westermoskee en het Amsterdams Centrum voor Buitenlanders (ACB).
Toenmalig moskeevoorzitter Fatih Üçler Dağ tekent het convenant met tegenzin, omdat hij ‘wil dat die moskee er komt’. Later keert hij zich er tegen en verscheurt hij het convenant tijdens een vergadering voor de ogen van Frank Bijdendijk. Met dit herenakkoord is de scheiding tussen kerk en staat met voeten getreden, zo stelt de Turkse Nederlander. Dağ vraag zich eveneens af waarom een woningbouwcoöperatie en gemeente zich willen bemoeien de inhoudelijke koers van de moskee en Milli Görüş.
